Coming Out

Με ρωτάνε τελευταία διάφορα πλάσματα πώς είναι να κάνεις coming out. Πώς είναι να λες πως αυτο που πίστευαν ως τώρα τα όντα γύρω σου για εσένα, είναι λάθος. Η έστω ότι δεν είναι αλήθεια. Πώς γίνεται απο εκει που πίστευαν οτι εισαι κορίτσι να πιστέψουν ότι είσαι αγόρι? Και δεν φοβάσαι μην χάσεις άτομα από δίπλα σου?

Πολλές ερωτήσεις. Όταν ήμουν μικρός η δασκάλα μου μου έλεγε να παρατηρώ την εαυτή μου από ψηλά σαν να έχω μια αόρατη κάμερα και γω είμαι αυτός που με κοιτάω από ψηλά. Πώς αντιδρω σε καταστάσεις, πώς φέρομαι κλπ. Τότε δεν μπορούσα να καταλάβω και πολλά. Και αναρωτιόμουν από τότε για πολλά χρόνια γιατί ποτέ δεν μπόρεσα να καταλάβω τι εννοούσε η τουλάχιστον γιατι δεν μπορούσα να παρατηρήσω ποιος είμαι πραγματικά.

Τελικά όλο αυτό οφειλόταν στο ότι ποτέ δεν ήμουν πραγματικά η εαυτή μου. Το καταλάβαινα σταδιακά μέσα στα χρόνια απλά ούτε να το εξηγήσω στα άλλα όντα και σε εμένα τον ίδιο μπορούσα ουτε και να νιώσω ανετα με το σώμα μου. Αλλά το πάλευα υπερβολικά πολύ να είμαι κορίτσι σε βαθμό που έπειθα ολα τα ατομα γύρω μου. Αλλά πάντα ήμουν σφιγμένος.

Ώσπου κάποια στιγμή η καταθλιψη και η φρίκη μου άγγιξαν πολύ περίεργα σημεία. Και τότε αποφάσισα να το πω. Να πω ποιος είμαι σε εμένα τον ίδιο. Και μετά στα άλλα πλάσματα γύρω μου.

Τις προάλλες λοιπόν έβρεχε. Αρκετά πολύ. Ήμουν έξω και κάποια στιγμή έπρεπε να γυρίσω σπίτι. Σε κάποια φάση και μια και είχα αρχίσει να βρέχομαι πολύ όπως περπατούσα λέω θα αράξω κάτω από ένα υπόστεγο μεχρι να κοπάσει η βροχή. Όμως η βροχή δυνάμωνε και η ώρα περνούσε. Είχα αρχίσει να κρυώνω άπειρα γιατί ημουν ήδη βρεγμένος. Έτσι αποφάσισα να βραχώ περισσότερο και να φτάσω σπίτι από το να μείνω εκεί απλός θεατής και ψόφιος από το κρύο μέχρις ότου η βροχή αποφάσιζε να σταματήσει.Τελικά έφτασα σπίτι μου βρεγμένος, να στάζω αλλά ζεστός και χαρούμενος που επιτέλους το τόλμησα. Και τότε σκέφτηκα ότι αυτό ακριβώς ουσιαστικά είναι το coming out.

Όταν δεν φοβάσαι πια να βραχείς. Είσαι ήδη βρεγμέν@. Από την ηδη μη αποδοχή του είναι σου από σένα το ίδιο. Προτιμας να μεινεις θεατ@ της εαυτης σου? Να πεθανεις προσπιούμεν@ κάποιο άλλο πλάσμα? Για εμένα η απάντηση ήταν όχι. Να πεθάνω ναι. Αλλά να είμαι εγώ σε όλες τις μορφές και εκφάνσεις της εαυτής μου.

Οπότε όταν όλα φτάνουν στα όρια τους το να βραχείς λίγο ακόμα δεν σε νοιάζει πια. Όση αμφισβήτηση κακοποίηση και απόρριψη βιώσεις απο δω και πέρα είναι τίποτα μπροστά στην ανυπαρξία που ουσιαστικά είχες μέχρι τώρα. Γιατί ναι όταν δεν εκφράζεις την εαυτή σου δεν υπάρχεις πραγματικά, μη γελιόμαστε. Οπότε ναι οτιδήποτε κακοποιητικό απο δω και πέρα είναι πια όπως το νερό για σένα που μετά το στεγνώνεις και παύει να σε επηρεάζει.

Κάπου διάβασα οτι αν είσαι τρανς είναι καλύτερα να αλλάξεις πόλη. Να συστηθείς από την αρχή να μη σε ξέρουν. Γιατί ξέρω ότι το να ξανασυστήνεσαι είναι χειρότερο από βροχή, είναι φωτιά. Και χάνεις ανθρώπους και εισπράττεις τα χειρότερα συνήθως. Ή πρέπει να κάθεσαι να εξηγείς. Και οι εξηγήσεις στο πλάσμα που δουλεύει στο περίπτερο της γειτονιάς σου είναι δύσκολες στις πέντε το πρωί έχοντας γυρίσει από ξενύχτι, ενώ απλα θέλεις να πάρεις τσιγάρα.

Και ας πάνε στο καλό τα άτομα σε διάφορες υπηρεσίες. Ιδιωτικές και δημόσιες που και εκεί τα πράγματα είναι εξαιρετικά δύσκολα. Ας πάρουμε τα κοντινά μας πλάσματα. Φίλ@ εργασία και συγγενεις. “Εκεί τι κάνεις? Φοβήθηκες ότι θα χάσεις όλα αυτά τα άτομα?” Φουλ ερωτησεις. Και ναι φοβήθηκα ότι θα χάσω και ναι εχασα άτομα. Το θέμα σε αυτή την περίπτωση όμως είναι ότι όταν τα όντα δεν εκτιμούν την προσωπικότητα σου δεν έχουν θέση στη ζωη σου. Και όταν σε εκτιμούν μόνο για την εξωτερική εμφάνιση και τα γεννητικά σου όργανα τότε καταλαβαίνεις τη δικη τους αξία και οχι τη δική σου. Και σίγουρα δεν κατάλαβαν την εαυτή σου ποτέ. Οπότε ενα ξεσκαρτάρισμα όπως λέει και ένα αγαπημένο μου τραγούδι δεν βλάπτει ποτέ. Άλλωστε στο δρόμο για την ελευθερία πάντα κάτι χάνεις και κάτι κερδίζεις. Στην αρχή τσιμπάει, πονάει αρκετά, μετα λυτρώνει.

Μου είπε η μάνα μου οτι όταν γέννας πονάει. Όταν αποδέχεσαι ποιο πραγματικά είσαι πονάει δυο φορές. Όμως και στις δύο περιπτώσεις γεννιέται ένα νέο πλασμα, μια νέα ζωή. Και οταν αποδέχεσαι την εαυτή σου, όταν κάνεις coming out είναι σαν να ξαναγεννιέσαι. Θα πονέσεις και εσύ και τα όντα γύρω σου. Αλλά μετά θα υπάρχεις πια. Μια καινούρια ζωή έτοιμη να δημιουργήσει και να φέρει χαρά.

Σ.